با تشکر از ب . ع

این دفعه هوش سرشار نویسندگان کیهان!ه

ما پیشنهاد می‏کنیم که به ارسال کیهان برای زندانیان اوین حتما ادامه داده شود، چون به نظر تفریحی بالاتر از خواندن کیهان و تحلیل‏های هوشمندانه(!) آن برای اسرای در بند وجود نخواهد داشت. نویسندگان روزنامه کیهان این روزها همزمان با سفر رئیس دولت کودتا به سازمان ملل بیش از پیش دچار خودزنی شده‏اند، مطلب گفت و شنود امروز را در این جریده ببینید:



معجزه ! (گفت و شنود)

گفت: دیدی چه خاكی بر سرم شد؟
گفتم: چی شده؟ چرا لباس مشكی پوشیده ای؟ چرا گریه می كنی؟
گفت: یكی از اقوام نزدیكم فوت كرده.
گفتم: این كه گریه و زاری نداره! اگر یكی دو هفته صبر و حوصله كنی دوباره زنده می شود!
گفت: چرا پرت و پلا میگی؟! چطور ممكنه كه دوباره زنده بشه؟!
گفتم: همین الان به دفتر موسوی و كروبی زنگ بزن، و بگو فامیل شما دستگیر شده بود و در زندان زیر شكنجه فوت كرده.
گفت: مرد حسابی فامیل ما اصلاً بازداشت نشده بود ، او بر اثر بیماری سرطان فوت كرد.
گفتم: تو به این چیزها كاری نداشته باش، تو فقط به آنها زنگ بزن. آنها اعلام می كنند كه فامیل شما در زندان و زیر شكنجه فوت كرده، بعد خودشان به رادیو اسرائیل و بی بی سی و رادیو آمریكا خبر می دهند و برایش مجلس ختم می گذارند و بعد...
گفت: بعد چی؟!
گفتم: بعدش فامیل فوت كرده شما هم مثل بقیه آن‏هایی كه موسوی و كروبی خبر كشته شدنشان را داده و برایشان ختم گرفته بودند، زنده می شود! و قضیه به خوبی و خوشی پایان می گیرد(!)

* با تشکر از طنزنویس عزیز کیهان، که کار ما را هم آسان کرده است، بهتر از این نمی‏شد اوضاع جامعه امروز را توضیح داد که هر روز مرده‏ای را به زور نور و تصویر و ظلم و تزویر زنده می‏کنند!

http://mowjcamp.com/article/id/36953

تصاویری از راهپیمایی قدس در شیراز

اینجا فلسطین نیست ، ایران است!
نه این که فکر کنید اینا اومدن مردمو زدن و بردن و کشتن!!! اصلا!!! اومده بودن فضا رو به فضای فلسطین نزدیک کنن!!! لباس شخصی ها رو هم زیاد جدی نگیرین ، احتمالا ورژن نیومده ی سربازای اسرائیلین!

ان الله لايغير مابقوم حتي يغيروا ما بانفسهم

دیگه اینو هیچ کاریش نمی تونن بکنن! باید همه با هم بیایم وبهشون تعداد خس و خاشاکو نشون بدیم! باید همه ی شعارا رو اونجوری بدیم که حقه. باید تو حافظه ی تاریخ بمونه که ما ساکت ننشستیم. باید به بچه هامون بگیم منم بین این جمعیت میلیونی بودم و همین جمعیت بود که دیکتاتوری رو از ایران دور کرد! روز قدس روز فریاد علیه ظلمه ، باید همه ی جهان ببینن که ما تحمل ظلم رو نداریم! ظلم ظلمه ، چه ایران چه فلسطین. و چه قشنگ بود شعارای روزای اول:" مردم چرا نشستین؟! ایران شده فلسطین!" یکی از دوستان به جا می گفت که شاید ظلم این هایی که مردم رو کشتن بیشتر از اسرائیلی ها بشه چون اونا هم وطن نمی کشن!
دوستان همه وظیفه داریم جمعه از خونه بیرون بیایم. حتی شمایی که خودتونو از جنبش سبز نمی بینید! شما هم باید باشید تا حقیقتو از نزدیک ببینید.

به امید بازپس گیری حق سبز

بدون شرح

شما چی فکر می کنید؟

دیگه این جمله خیلی کلیشه ای شده که ما وابسته ی ماشین و دنیای ماشینی شدیم. حتی استفاده از واژه ی ماشین خودش نشون دهنده ی اینه که این یه جمله ی قدیمیه. اگه بخوایم امروز جمله ای با همین معنا بگیم از واژه ی وسیله یا ابزار یا تکنولوژی استفاده می کنیم. حتی شنیدیم که میگن :" انسان حیوانی است که ابزار پیچیده می سازد." این وابستگی یه حس راحت طلبی هم در ما به وجود آورده که به ندرت تن به سختی میدیم و بزرگترین مشکلات زندگی خیلی از ما ناشی از نداشتن ابزار و تلاش برای به دست آوردن اونه. (برای اینکه راحت تر به مفهوم این جمله برسید ، کافیه یک دقیقه به این فکر کنید که چه طور میشه 100 میلیون تومن پول به دست آورد و بعد از اون به این فکر کنید که با اون 100 میلیون چی کار میکنید؟!) در حالی که شاید در قدیم مردم اکثرا خودشون تولید کننده بودن.

از طرفی این ابزارها به دلیل پیچیدگی هاشون ، در مقامی نیستن که فرد یا گروهی جز با داشتن نیروی انسانی متعدد ، مکان و دستگاه های دقیق ، علم پویا و سرمایه ی عظیم قادر باشه اونها رو بسازه. چنین امکاناتی به تبع یا در اختیار دولت هاست و یا در اختیار سرمایه داران کلان که اکثرا برای تولید این ابزارها با هم متحد و شریک میشن.

این دو حقیقت فقط ما رو به این نکته می رسونه که ما بیشتر و بیشتر وابسته به این شرکت ها و در حقیقت آدم های پشت اون ها می شیم. و از طرفی این افراد هم از طریق تولیداتشون (منظور من از تولیدات فقط چیزهایی مثل ماشین یا تلفن همراه نیست ، حتی سیستم های اطلاع رسانی مثل برنامه های تلویزیونی رو هم شامل میشه) خواه ناخواه افکارشون رو به ما القا می کنن. در خوش بینانه ترین حالت این افراد از نظر من انسان هایی هستن مثل بقیه ، که در شرایط عادی فقط سودشون براشون مهمه. اما چیزی که اینجا حائز اهمیته اینه که وضع موجود قدرتی به این افراد داده که قادر به کنترل و جهت دهی ما به سمت خواسته هاشون هستن. ما با اولین استفاده مون از این ابزارها در حقیقت تعهد نانوشته ای به اعتماد به نگرش فکری این افراد دادیم. این مسئله این طور نیست که همیشه بر اساس غرض ورزی های جهت دار به وجود بیاد ، چون بی غرض ترین انسان دنیا هم همواره اعتقادات شخصی ، مذهبی ، اجتماعی ، سیاسی و ... داره که بعضا خودش هم از همه ی اونها تمام و کمال اطلاع نداره. پس تا حدی این امر طبیعیه . از طرفی تنوع در برخی جاها به کمک ما میاد تا تولیداتی رو انتخاب کنیم که بیشتر به ما نزدیکن. (قید اعتقادات و افکار رو برای ما استفاده نمی کنم ، چون به نظر من اینها زیر مجموعه های ما هستن ) البته تنوع تنها در جاهایی مطرح میشه که اولا انحصار نباشه و ثانیا تنوع قابل تعریف باشه. مثلا برای خرید ماشین ، این موضوع مصداق داره اما مثلا برای انتخاب شبکه ارائه دهنده ی خدمات مخابراتی ، کمتر این امر متصوره و کلمه ی تعدد بیشتر به ذهن میاد تا تنوع.

فکر نکنم احتیاج به توضیح قدرت مخفی و وحشتناکی باشه که این شرکت ها ، سازمان ها ، دولت ها ، (و عبارتی که من از همه بیشتر دوست دارم) انسان های پشت صحنه ی ابزارهای مدرن ، روز به روز کسب میکنن. به یاد دارید که همین چند ماه پیش چقدر جنجال بر سر این شکل گرفت که فاش شد چند شرکت اتوموبیل سازی جعبه های سیاهی بر روی تمام مدل ماشین های تولیدی خودشون نصب میکنن که علاوه بر ثبت کلیه رفتارهای رانندگی ، قابلیت رد یابی ماشین در هر نقطه رو داره و قصد دارن این اطلاعات رو در اختیار شرکت های بیمه قرار بدن تا در صورت عدم عمل کرد صحیح راننده به اونها خسارتی داده نشه. این فقط یک مثال کوچیک از اعمال قدرت این انسان ها ، اون هم با هدف بهره جویی مالیه. بدیهیه هر چه نفوذ و گسترش این تکنولوژی ها و ابزارها بیشتر بشه ، این قابلیت و قدرت کنترل و جهت دهی هم بیشتر میشه.

دلم میخواد یه مثال ملموستربرای ما ایرانی ها هم بزنم. فکر نمی کنم کسی از دوستان روزهای بعد از انتخابات رو فراموش کرده باشه که تقریبا تمام وسایل ارتباطی ما رو قطع کردن و ما با بهت و ناباوری فقط تماشاچی بودیم و گاه و بی گاه به دور از چشم همه سراغ موبایل هامون میرفتیم و با امیدی سرد سعی داشتیم ارتباطی برقرار کنیم. نه تونستیم جایگزین مناسبی پیدا کنیم (هم به دلیل وابستگی شدید و هم به علت همون حس راحت طلبی) و نه برای رفع مشکل کار عملیی از دست ما بر میومد. این مثال هم مثالی آشکار و برهنه از سوء استفاده ی سیاسی از این قدرت و اعتماده.

از طرفی استفاده نکردن از این خدمات و وسایل برای ما اجتناب ناپذیره و اغلب جنبه های دیگه ی زندگی ما رو هم در بر می گیره. یه مثال خیلی پیش پا افتاده ، ثبت نام اینترنتی کنکور سراسریه. پس راهی که تا اینجا اومدیم برگشتی نداره.
اما آیا این قدرت رو میشه محدود کرد؟ آیا میشه نظارتی بر این شرکت های عمده و بزرگ داشت؟ آیا راه حل دیگه ای برای اداره ی شرکت های بزرگ و انحصاری نکردن تصمیم گیری ها وجود داره؟ آیا مردم عادی که مخاطبان اصلی هستند ، میتونن مشارکتی در مدیریت شرکت ها داشته باشن؟

پ . ن : خووندن کتاب " کوه های سفید" رو به همه ی دوستان توصیه می کنم. این کتاب توصیفی از آینده ایه که شاید دیر یا زود شاهدش باشیم.

کیهان و خوانندگان باهوشش!ه

تا به امروز نظرات احمقانه زیادی را از طرف خوانندگان کیهان خوانده ایم. یکی از این نظرات که جدیدا در کیهان منتشر شده به این صورت است:"اخيراً مجلس شوراي اسلامي قانوني را درباره معافيت فرزند سوم تصويب كرده است. آيا چنين قانوني، بر افزايش جمعيت دامن نمي زند؟ همچنين پسر خانواده هاي تك فرزند يا خانواده هايي كه فقط يك پسر دارند چه گناهي كرده اند؟" این نظر تنها از یک ذهن افلیج برمیاید. لطفا یک بار دیگر نظر را بخوانید. معنی این نظر اینست که ممکن است بعضی خانواده ها که یک یا دو پسر دارند، برای معاف شدن پسر سوم نداشته اشان به فکر بچه دارشدن بیافتند! راستی این فقط یک بعد حماقت این نظر است. بعد دیگر جهالت این نظر دهنده آنست که قانون قبلی برای پسر چهارم بوده و قانون جدید مربوط به پسر سوم میشود، حال حتی با استدلال روان پریشانه این خواننده مفلوک کیهان، این قانون هیچ مشوقی برای بچه دار شدن به حساب نمی اید، بلکه تعداد پسرهای مورد نیاز ایشان را از 4 به 3 میرساند. بها دادن ذهنهای منجمد و بدبخت، بلایی است که روزنامه کیهان و تلویزیون جمهوری اسلامی با احمق نگه داشتن مخاطبانشان بر سرمان نازل کرده اند. به راستی که این انقلاب، انقلاب مستضعفین است، البته نه مستضعف مالی، بلکه مستضعف فکری.

برگرقته از:
http://3vominbande209.blogspot.com